Στα σύνορα με τη Βουλγαρία βρίσκονται τα Πομακοχώρια – λίγα χιλιόμετρα και έφτασες στην άλλη πλευρά. Η περιήγησή στην περιοχή διήρκησε τέσσερις μέρες, κάλυψε 500 χιλιόμετρα, 13 χωριά από τα 120 που είναι φυτεμένα σε όλη την οροσειρά της Ροδόπης. Σμίνθη, Μύκη, Γλαύκη, Κύκνος, Ωραίον, Σιρόκο, Εχίνος, Τέμενος, Σάτρες, Θέρμες, Μέδουσα, Κοττάνη, Κένταυρος.

Γύρω σου ακούς πομάκικα, τούρκικα, λιγότερα ελληνικά, γυναίκες με μαντίλες, γυναίκες που δεν κοιτούν στα μάτια τον περαστικό. Νέοι που περιμένουν να παντρευτούν με προξενιό, δεν μπορούν οι ίδιοι να πουν ένα καλημέρα στο κορίτσι που θέλουν.

Στα χωριά που τα τούρκικα σίριαλ διαμορφώνουν μέρος της σύγχρονης τοπικής κουλτούρας, που οι μεγάλοι προσπαθούν να κρατήσουν τις παραδόσεις και τα έθιμα ενώ οι νέοι, οι περισσότεροι από αυτούς φεύγουν για να σπουδάσουν, να δουλέψουν. Οι περισσότεροι από αυτούς που μας μίλησαν δεν θέλουν να γυρίσουν, ή ακόμα και αν επιστρέψουν θέλουν να ζήσουν χωρίς τον βραχνά που είναι οι απαγορεύσεις των θρησκειών.